Prof. Dr. Piotr Tomasik,
Prof. dr hab. Piotr Tomasik, D.Sc., urodzony 19 maja 1937 roku w Drohobyczu, Polska.
W latach 1954–1959 studiował na Wydziale Chemicznym Politechniki Wrocławskiej. Uzyskał tytuł magistra inżyniera w dziedzinie petrochemii po obronie pracy magisterskiej pt. „Nowa metoda usuwania resztkowej kwasowości z olejów smarowych i frakcji ropy naftowej”.
Od lutego 1959 do września 1961 był asystentem w Zakładzie Chemii Organicznej Wydziału Farmaceutycznego Akademii Medycznej we Wrocławiu pod kierownictwem prof. dr. Bogusława Bobrańskiego, gdzie prowadził badania nad syntezą nowych barbituranów oraz prowadził zajęcia z praktycznej syntezy organicznej.
Od października 1961 do września 1967 pracował w Zakładzie Chemii Organicznej I Politechniki Wrocławskiej pod kierownictwem prof. dr. Edwina Płażka, a po jego śmierci pod kierownictwem prof. dr. Zofii Skrowaczewskiej. Prowadził badania nad acylofosfitami oraz chemią heterocykliczną (głównie pirydyn) oraz zajęcia z praktycznej syntezy organicznej i podstaw chemii organicznej. W 1966 roku obronił pracę doktorską pt. „Redukcja chemiczna i polaryzacyjna 3,5-dinitropirydyny i niektórych jej pochodnych” pod kierunkiem prof. dr. Zofii Skrowaczewskiej.
Od listopada 1967 pracował na stanowisku adiunkta w Instytucie Chemii Organicznej Polskiej Akademii Nauk, Laboratorium Petrochemii we Wrocławiu pod kierownictwem prof. dr. Zdzisława Tomasika, gdzie do lutego 1972 prowadził badania nad zastosowaniem analizy korelacyjnej do reaktywności układu pirydynowego oraz syntezą heterocykliczną w serii pirydyn.
Od kwietnia 1972 do stycznia 1973 pracował w Instytucie Chemii i Technologii Ropy Naftowej i Węgla na Politechnice Wrocławskiej pod kierownictwem prof. dr. Zdzisława Tomasika, kontynuując badania nad analizą korelacyjną w układzie pirydynowym oraz prowadząc zajęcia z analizy technicznej paliw, olejów i smarów. Kierował małą grupą badawczą składającą się z dwóch młodych naukowców i nadzorował pierwsze prace magisterskie.
Od lutego 1973 do czerwca 1978 pełnił funkcję adiunkta na Uniwersytecie Pedagogicznym w Częstochowie, gdzie kierował Zakładem Chemii Organicznej, zatrudniającym 12 asystentów i 4 techników. Kontynuował badania w dziedzinie analizy korelacyjnej, nowych reakcji pirydyn oraz syntezy nowych systemów heterocyklicznych, głównie pyrazolochinolin. W czerwcu 1973 obronił pracę habilitacyjną pt. „O podejściu Hammetta do chemii heterocyklicznej” w Instytucie Chemii Organicznej PAN w Warszawie.
Od lipca 1978 objął stanowisko docenta chemii na Wydziale Chemii i Fizyki Akademii Rolniczej w Krakowie. Kontynuował badania w dziedzinie nowych syntez w układzie pirydynowym, analizy korelacyjnej, syntezy nowych systemów heterocyklicznych oraz chemicznej modyfikacji skrobi i zbóż.
W latach akademickich 1985–1987 pełnił funkcję profesora zwyczajnego na Wydziale Naukowym Uniwersytetu Garyounis w Benghazi (Libia), gdzie kierował Sekcją Chemii Organicznej w Katedrze Chemii. Prowadził wykłady z chemii organicznej na pięciu poziomach studiów licencjackich oraz kursy z mechanizmów reakcji organicznych, analizy korelacyjnej i chemii węglowodanów na poziomie magisterskim. Nadzorował dwie prace magisterskie, które były pierwszymi obronionymi w historii tego wydziału.
W grudniu 1990 uzyskał tytuł profesora zwyczajnego na Akademii Rolniczej w Krakowie.
W okresie od lutego 1991 do grudnia 1993 był również profesorem zwyczajnym na Uniwersytecie Zimbabwe oraz kierownikiem Katedry Chemii.
W latach 1996–2007 kierował Katedrą Chemii (30 osób) na Akademii Rolniczej w Krakowie. W październiku 2007 przeszedł na emeryturę, zachowując jednak działalność naukową i część zajęć dydaktycznych. W okresie od 1 października 2010 do 1 września 2017 był profesorem zwyczajnym w Krakowskiej Wyższej Szkole Promocji Zdrowia, gdzie prowadził zajęcia z podstaw chemii, chemii żywności i biochemii, podstaw biotechnologii kosmetyków oraz nanotechnologii żywności, rozwijając badania z zakresu psychofizyki.
Od 1 września 2017 pełni funkcję kierownika działu badań i rozwoju w firmie Nantes Nanotechnological System Inc. w Bolesławcu, Polska.
---
Zagraniczne szkolenia naukowe:
- Czerwiec 1969 – czerwiec 1970: roczne szkolenie podoktorskie na Uniwersytecie Alabamy (USA) w laboratorium dr. R.A. Abramovitcha, dotyczące nowych bezpośrednich podstawień w pierścieniu pirydynowym.
- Październik 1975 i listopad 1978: miesięczne wizyty w laboratoriach dr. Abramovitcha.
- Wrzesień 1990: trzy miesiące jako profesor wizytujący w Instytucie Nauk Stosowanych Uniwersytetu Tokijskiego.
- Czerwiec 1993 – czerwiec 1994: badacz wizytujący na Iowa State University, USA.
- Maj – wrzesień 1997: badacz wizytujący na Iowa State University, USA.
- Styczeń – marzec 1999: profesor wizytujący w Academia Sinica, Tajpej, Tajwan.
- Maj – czerwiec 1999: badacz wizytujący na Iowa State University, USA.
- Lipiec – sierpień 2000: badacz wizytujący w Ames Lab, Iowa, USA.
- Listopad 2000 – sierpień 2001: dziewięć miesięcy jako profesor wizytujący w Instytucie Chemii Academia Sinica, Tajpej, Tajwan.
- Lipiec – listopad 2002: profesor wizytujący na Saginaw Valley State University.
- Czerwiec 2005: profesor wizytujący na Uniwersytecie Petersburskim i Politechnice Kazańskiej.
- Styczeń 2006: profesor wizytujący na Tatung University, Tajpej.
- Kwiecień 2007: profesor wizytujący na Fudan University, Szanghaj.
---
Kierował 29 pracami doktorskimi.
---
Wygłosił ponad 50 wykładów na uczelniach polskich, w instytutach naukowych i w przemyśle w Polsce oraz licznych krajach, między innymi:
1969: Petrochemical Factory Burgas oraz Bułgarska Organizacja Techniczna, Płowdiw, Bułgaria
1970: Uniwersytet Alabamy, USA; Uniwersytet w Turynie, Włochy; Akademia Rolnicza, Wageningen, Holandia
1972: Politechnika Bratysławska, Czechosłowacja; Uniwersytety w Turynie, Pizie, Perugii, Padwie i Rzymie, Włochy oraz Włoska Akademia Nauk (CNR), Bolonia
1974: Politechnika Bratysławska, Czechosłowacja
1975: Uniwersytet Alabamy, USA; Reilly Tar Company, Indianapolis, USA; Dow Chemicals, Midland, Michigan, USA; Uniwersytet Nowego Orleanu, USA; Politechnika Bratysławska, Czechosłowacja
1978: Clemson University, USA; Tennessee State University, Nashville, USA
1979: Uniwersytety w Padwie i Florencji, Włochy
1982: Uniwersytet Šafárika w Koszycach, Czechosłowacja
1988: Akademia Nauk NRD w Poczdamie oraz Uniwersytet Humboldta, Berlin Wschodni, NRD
1989: Uniwersytet Essex, Wielka Brytania
1990: Uniwersytety Aarhus, Odense i Lyngby, Dania oraz Uniwersytety w Tokio, Osace, Kioto, Kyushu (Fukuoka), Hokkaido (Sapporo), Tsukuba, Japonia oraz Gun Ei Chemical Industry, Takasaka, Japonia
1992: Rand Afrikaans University, Johannesburg; University of Cape Town; University of Natal, Pietermaritzburg; University of Natal, Durban, RPA
1994: Iowa State University; Clemson University; American Maize-Product Company, Hammond, USA
1995: Słowackie Towarzystwo Chemiczne, Bratysława
1996: Institute of Food Research Norwich oraz Napier University Edinburgh, Wielka Brytania
1997: Iowa State University
1999: Iowa State University, USA; Academia Sinica, Tajpej; University of Taichung; University of Taiwan, Tajpej; President Co., Tainan, Tajwan
2001: Academia Sinica oraz Industrial Technology Research Institute, Hsinchu, Tajwan
2002: Saginaw Valley State University oraz Central Michigan University, Mount Pleasant, USA
2006: Tatung University, Tajpej; Academia Sinica, Tajpej; National Taiwan University of Technology, Tajpej; Providence University, Taichung; Feng Chia University, Taichung; Chunghwa Picture Tubes Ltd., Taoyuan, Tajwan
2007: Fudan University, Szanghaj, Chiny oraz Tatung University, Tajpej, Tajwan
---
Aktywnie uczestniczył w ponad 160 krajowych i zagranicznych konferencjach naukowych.
---
Obszary badań:
1. Synteza heterocykliczna, m.in.:
- Heterocykliczne luminofory do urządzeń elektroluminescencyjnych (pyrazolochinoliny, izoksazolochinoliny itp.)
2. Chemiczna i fizykochemiczna modyfikacja węglowodanów:
- wpływ światła spolaryzowanego na enzymatyczne przemiany węglowodanów
3. Nanotechnologia: modyfikacje nanorurek węglowych i kropek kwantowych, luminiscencyjne nanorurki węglowe i folie polisacharydowe, nanowoda
4. Interakcje metal-metal w systemach biologicznych
5. Słabe zjawiska elektryczne i magnetyczne oraz ich zastosowania
6. Psychofizyka – współpraca zmysłów, doznania zmysłowe w zależności od kultury i tradycji (powiązania z jakością jedzenia i trawienia)
---
Publikacje:
- monografie, rozdziały w monografiach, obszerne przeglądy i prace habilitacyjne: 55
- inne przeglądy: 22
- podręczniki dla studentów: 7
- pełne prace naukowe: 382
- inne publikacje: 15
- patenty: 67
- tłumaczenia monografii dla Polskiego Wydawcy Naukowego: 3